De 3e keer maar ik kijk er wederom naar uit.
Auschwitz het vernietigingskamp, het zieke brein van Hitler en zijn volgelingen, het blijft zo onbegrijpelijk dat mensen elkaar dit aan kunnen doen. Het besef dat een ieder willekeurige individueel hier in staat is doet me beven.
Een bus bijna vol, nog een enkel plaatsje over vertrekt 1 november om 22:00 uur richting Berlijn om route te houden naar Auschwitz. Ik kan niet begrijpen dat veel meer mensen deze kans niet aannemen. Ik zou een ieder daar zo graag het laten zien, je leven zal er door veranderen, laten zien wat er gebeurd is en hoe dit toch in vredesnaam mogelijk is geweest. Zouden wij het pikken om huis en haard achter te laten omdat je ‘anders’ was en je gedwongen werd? Ja, uit eindelijk wel, kijk naar de tegenwoordige maatschappij, met deze regering gaan we naar de verdommenis en we doen er behalve klagen op facebook niets aan. Dus ja, ik denk wel dat ook wij als makke schapen achter de kudde zouden gaan.
In een maatschappij met moord en doodslag waar het respect amper meer te vinden is zou ik graag zien dat scholen hun ‘brugpiepers’ begeleiden naar een concentratiekamp als excursie, neen dit hoeft niet gelijk naar Auschwitz te zijn maar in Nederland hebben we bijvoorbeeld ook kamp Vught .
Ik ben in een bijzondere positie dat ik de excursies 2e wereld oorlog project kan uitvoeren, ik heb een vrijwillige jongeren stichting en een hele boel doorzettingsvermogen.
Omdat ik door mijn vader en opa opgroeide met de oorlog interesse wilde ik altijd eens naar Auschwitz, omdat ik een teamspeler ben heb ik er een excursie voor iedereen van gemaakt met voortreffelijke hulp van Willem Bezemer. Vroeg stonden we op het schoolplein onze kinderen naar school te brengen, nu maken we met elkaar deze belangrijke excursies.
Bedankt Willem!
1 november 2013 gaan we dus weer, sommige voor het eerst andere voor de 2e of 3e keer, veel Zuidplassers in de leeftijden van jong tot ouder. Iets wat een bijzondere formule blijkt te zijn. Respect voor elkaar komt weer terug nadat we 17 uur heen en 17 uur terug op elkaars lip hebben gezeten met op ons netvlies de gruwelijkheden van Auschwitz.
Ik kan het niet goed verwoorden maar je moet er gewoon geweest zijn.
Denk er eens over na, had jij daar terecht kunnen komen omdat je ‘anders’ was? Of omdat je het verzet was ingegaan…
Ik heb blauwe ogen en blond haar, dus was daarmee vast niet ‘anders’ geweest maar, mijn opvallende vertoning en mijn uitgesproken mening en eigenzinnige karakter had mij vast mijn kop gekost.
Voor het 3e jaar Auschwitz, veel pret in de bus en in het hotel maar ijzige stilte in het kamp.
Moeten we het vergeten, neen nooit, we moeten het doorgeven aan hen die na ons komen.
Auschwitz voorlopig de laatste keer dat ik daar na af reis, ik neem kaarsjes mee om daar op te steken voor hen omdat zij ‘anders’ waren.
Misschien dat ik 2015 weer ga maar ik kan niet in de toekomst kijken.
Ik kan alleen nogmaals benadrukken, nog een paar plaatsjes vrij, neem die kans en reis met ons mee dan weet je wat ik voel en wat ik niet onder woorden kan brengen,
Liefst, Jaq…
—————