Je praat niet, je bent stil,
Je zegt niet wat ik graag wil
Is het een gewoonte, of een sleur,
die ik daar bij jou bespeur
Ik heb zo veel verdriet,
waarom zie jij dat niet
Ik vertel je mijn gevoel,
Maar jou reactie blijft even koel
Ik voel me onbegrepen en enorm alleen,
Samen zijn raakt weg, we vallen uiteen
Ik weet het niet meer, ben er van in de war
Maar jij blijft even star
Je vind het gezeik,
blijkbaar niet belangrijk
Ik wil je warme handen om me heen,
Maar jij laat me vallen als een baksteen
Voor jou ben ik onzichtbaar,
Jij blijft voor mij onbereikbaar
Het einde is in zicht,
en jij lijkt hier door niet ontwricht
Ik ben er van kapot,
Alleen verder lijkt mijn lot
